Verhalen verandering hulp en ondersteuning

Mantelzorgers zorgen met liefde voor iemand in hun omgeving die ziek of hulpbehoevend is. Maar dat kan ook zwaar zijn. Soms komt daar zelfs verdriet bij kijken, als iemand langzaam verandert of als er echt afscheid genomen moet worden. Bij Wijkracht Hengelo werkt Annemarie als mantelzorgondersteuner én begeleider bij rouw en verlies. Onderwerpen die nauw met elkaar verbonden zijn. Want zorgen voor en loslaten liggen soms dichter bij elkaar dan je denkt.

Luisteren, ondersteunen en ontzorgen

Annemarie werkt inmiddels drie jaar bij Wijkracht Hengelo. Ze is onderdeel van team Mantelzorg en gaat dagelijks in gesprek met mantelzorgers. ‘Ik luister naar hun verhaal en kijk wat ze nodig hebben,’ vertelt ze. ‘Soms kom ik bij mensen thuis, als ze zelf niet in staat zijn om naar ons toe te komen.’

Wat haar werk zo waardevol maakt? ‘Dat je iemand het gevoel kunt geven dat diegene gezien wordt,’ zegt Annemarie. ‘Eenzaamheid speelt vaak een grote rol. Mensen begrijpen niet altijd hoe het voelt om mantelzorger te zijn. Je kunt mensen om je heen hebben, maar ze passen soms niet meer bij je situatie.’

Ontmoeten bij het Mantelzorgcafé

Mantelzorgers zorgen vaak langdurig en onbetaald voor hun partner, ouder, kind, familielid of vriend. Dat kan veel energie vragen. Samen met de hulp van vrijwilligers Mieke en Vincent kan Annemarie elke maand weer een Mantelzorgcafé organiseren.

‘Iedere eerste woensdag van de maand ben je van 10.30 tot 12.30 uur welkom in het Wijkcentrum aan de Uitslagsweg 47,’ vertelt ze. ‘Het is een ontmoetingsplek waar mantelzorgers en de mensen voor wie zij zorgen elkaar kunnen ontmoeten. Alles mag, niets hoeft. De toegang is gratis, en elke maand is er een ander thema. Afgelopen maand ging het bijvoorbeeld over ‘onthaasten’’.

Tijdens het Mantelzorgcafé denken Annemarie en haar collega’s graag mee. ‘Veel mensen weten niet wat er allemaal mogelijk is om hen als mantelzorger te ondersteunen of te ontlasten. En het contact met andere mantelzorgers is ook heel fijn: je praat met mensen die écht begrijpen wat je meemaakt.’

Van zorgen naar rouwen

In haar werk ziet Annemarie hoe mantelzorg en rouw soms in elkaar overlopen. ‘Als je partner bijvoorbeeld alzheimer heeft, is dat eigenlijk ook een vorm van verlies,’ legt ze uit. ‘Je neemt afscheid van hoe iemand was, ook al is diegene er nog.’

Een steungroep voor wie iemand mist

Om mensen ook ná verlies te ondersteunen, wil Annemarie met een collega in het voorjaar van 2026 een rouwverwerkingsgroep starten.

‘Het wordt een steungroep met 7 bijeenkomsten rond thema’s die met rouw te maken hebben,’ vertelt ze. ‘We begeleiden de gesprekken en zorgen voor een veilige sfeer waarin mensen hun verhaal kunnen delen.’

De groep is bedoeld voor inwoners van Hengelo die een dierbare hebben verloren. De bijeenkomsten gaan op verschillende locaties in de stad plaatsvinden.

Samen sterker door ervaring

Voor deze rouwgroep werkt Annemarie samen met De Hulpdienst, waar ervaringsdeskundigen (zoals weduwen en weduwnaars) zich vrijwillig inzetten om andere te steunen. ‘Zij weten als geen ander wat verlies betekent. Hun ervaring is van grote waarde voor anderen die door een moeilijke tijd gaan.’

Wat Annemarie drijft, is haar oprechte betrokkenheid bij mensen. ‘Ik kan er echt voor iemand zijn, juist omdat ik het verhaal nog niet ken. Die afstand helpt me om met een open blik te luisteren en te steunen.’

Hulp of een luisterend oor nodig?

Heb je vragen over mantelzorg of rouwverwerking? Of wil je gewoon eens met iemand praten over jouw situatie?

Neem dan contact op met Wijkracht Hengelo. Annemarie en haar collega’s denken graag met je mee en helpen je verder. Kijk op www.wijkrachthengelo.nl voor meer informatie.

We spraken met Willemien Huizinga – van Voorst (82). Geboren in Alkmaar, opgeleid tot verpleegkundige, en inmiddels al bijna een halve eeuw actief als vrijwilliger. Sinds september 2022 doet ze dat als Automaatje in Hengelo: een vervoersservice van de ANWB voor mensen die zelf niet meer kunnen rijden.

Het vrijwilligerswerk zit haar in het bloed. Willemien vertelt: '48 jaar geleden begon ik bij de hulpdienst Hengelo. Ik bezocht mensen, deed samen boodschappen, bracht ze naar de arts of tandarts. Naast gezin en werk wilde ik iets nuttigs doen voor de maatschappij. Dat heb ik van huis uit meegekregen. Vooral mijn vader was ontzettend behulpzaam. Als je tijd hebt om een ander te helpen, moet je dat niet nalaten. Dat is voor mij vanzelfsprekend.'

Meer dan alleen een rit

Met Automaatje rijdt Willemien mensen naar huisarts, ziekenhuis, clubjes en musea. 'Iedere rit is bijzonder. Soms bouw je echt een band op. Mensen staan al tien minuten van tevoren klaar en vertellen onderweg hun hele levensverhaal. Het is wel iets meer dan alleen maar rijden.'

De dankbaarheid is groot. 'Het voordeel van Automaatje is dat je weet dat de vrijwilliger op tijd is, je wordt gebeld, en het contact is persoonlijk. Dat waarderen mensen enorm.'

Verschil maken

De momenten waarop het werk van Willemien het meest betekenisvol is, zijn vaak de ziekenhuisbezoeken. Soms vraagt iemand of ik mee naar binnen ga bij de dokter, omdat ze het eng vinden. 'Een taxi zet iemand af en gaat weer weg. Wij begeleiden en wachten. Soms ga ik mee naar binnen bij een lastig gesprek. Mensen vinden het heel prettig dat er iemand naast ze staat.'

Samen doen

Voor Willemien is helpen een vanzelfsprekendheid, maar ook een waarde die ze actief uitdraagt. “Ik ben Remonstrant, en als christen vind ik het belangrijk dat je voor je medemens klaarstaat.'

Aan mensen die twijfelen om vrijwilliger te worden, geeft ze één advies: 'Rijd een keer mee met iemand. Het is een zinvolle invulling van je tijd, je bepaalt zelf hoe vaak en hoe ver je wilt rijden, en je ontmoet mensen van allerlei pluimage. Daarnaast ontvang je een vergoeding van €0,35 per kilometer. En we zien elkaar als vrijwilligers ook een paar keer per jaar om ervaringen uit te wisselen.'

Zelf blijft ze scherp op de weg. 'Ik volg regelmatig de Broem-cursus van Veilig Verkeer Nederland. Nieuwe verkeersregels, ogentest, reactievermogen – het is een aanrader voor iedere oudere chauffeur.” Na 48 jaar vrijwilligerswerk is de motivatie nog altijd dezelfde: iets betekenen voor een ander. Willemien: “Als je tijd hebt om te helpen, moet je dat doen. Zo simpel is het.'

Steeds meer basisscholen in Hengelo werken met een brugfunctionaris. Het klinkt ingewikkeld, maar dat is het niet. Een brugfunctionaris (of zoals ze zichzelf liever noemen: ouderondersteuner) is iemand die een brug vormt tussen school, ouders en welzijnsorganisaties. Het werk van de brugfunctionaris is gericht op preventie en het versterken van de zelfredzaamheid van ouders in het belang van de ontwikkeling van het kind.

Bij IKC de Hunenborg vervult Rianne die rol. Dianne werkt als brugfunctionaris op een andere basisschool in Hengelo. Samen met Pascal, directeur van IKC de Hunenborg, vertellen ze wat hun werk betekent voor kinderen én hun ouders.

Een ouderondersteuner is niet meer weg te denken

‘Brugfunctionaris, wat een moeilijk woord hè?’ lacht Dianne. ‘Op school zeg ik altijd dat ik ouderondersteuner ben. Dat klinkt meteen een stuk toegankelijker.’

De functie begon ooit als een pilot, maar is inmiddels een vast onderdeel van de school. De gemeente Hengelo heeft de pilot gesubsidieerd. De brugfunctionarissen worden nu betaald vanuit een subsidie van het OCW die is aangevraagd door het onderwijs. Dankzij deze subsidie kunnen steeds meer gezinnen geholpen worden. 

Rianne legt uit: ‘We hebben vooral te maken met gezinnen die minder steun uit hun omgeving hebben of wantrouwen voelen richting instanties. Daarin proberen wij de drempel te verlagen. Wij zijn er gewoon, op school. Ouders hoeven dus niet ergens anders heen met hun vragen. Ze kunnen met vragen bij ons terecht. Ze hoeven niet eerst naar een instantie toe. Dit maakt het erg laagdrempelig.’

Samen voorkomen dat problemen groter worden

Het doel is vooral voorkomen dat kleine zorgen uitgroeien tot grotere problemen. ‘Met brugfuncationarissen kunnen we veel eerder van betekenis zijn,’ zegt Pascal. ‘Het gesprek is zelf vaak al heel waardevol. Voor een school is het fijn dat Rianne extra tijd kan nemen voor een ouder die dat nodig heeft. Daarmee zetten we al een eerste belangrijke stap.’

Rianne: ‘Soms willen ouders gewoon even hun verhaal kwijt. Als een ouder weer rust vindt, zie je vaak dat ook het kind beter in zijn vel zit.’

Kleine dingen maken groot verschil

Hulp hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn. Soms helpt het al als ouders meer mensen leren kennen of samen activiteiten ondernemen.

‘Daarom sluiten we aan bij initiatieven in de wijk,’ zegt Rianne. ‘Zo hebben we bijvoorbeeld een soepbuurtje georganiseerd. Samen met leerlingen van IKC de Hunenborg kookten we soep in het Wijkcentrum Hengelose Es. Iedereen uit de wijk was welkom. Ouders kwamen langs, praatten met elkaar en voelden zich meer verbonden.’

Dianne: ‘Ik ben nu bezig met activiteiten in de Huiskamer van de wijk aan de Mozartlaan 18. Dat zijn laagdrempelige manieren om ouders met elkaar in contact te brengen.’

Een ochtend zonder stress

Dianne vertelt een voorbeeld uit de praktijk: ‘Een moeder had elke ochtend stress. Daardoor kwam haar kind overstuur op school en zat de juf met de handen in haar. We zijn samen gaan kijken naar haar ochtendritueel. Ik stelde voor om een halfuur eerder op te staan, samen te ontbijten en rustig afscheid te nemen van vader dien aar het werk ging. Zo’n kleine verandering had een groot effect. De ochtenden verliepen rustiger en het kind kwam met een glimlach op school.’

De moeder bloeide helemaal op. ‘Ze werd actiever op school, zit nu zelfs bij de ouderraad en helpt mee in de moestuin,’ vertelt Dianne trots.

Denken in kansen

Directeur Pascal ziet duidelijk de meerwaarde: ‘We proberen altijd vanuit kansen te denken. Ouders houden zelf de regie. Wij beslissen niet voor hen, maar stimuleren en ondersteunen. Dat maakt het zo waardevol: ouders voelen zich gehoord, kinderen krijgen meer rust en de samenwerking met school wordt sterker.’

Ina Fortgens is geboren in de Achterhoek. In Deventer volgde ze de opleiding tot verpleegkundige en daar ontmoette ze haar man. Samen verhuisden ze naar het Westen. Toen haar man met pensioen ging, wilden ze terug naar zijn geboortestad Hengelo. Ina is geen stilzitter en wilde niet de hele dag thuis zitten. In november vorig jaar kwam ze in gesprek met een Sociaal Makelaar van Wijkracht Hengelo. Daar ontstond het idee voor het project ‘Van wol tot wonder’.

Een nieuw initiatief

Ina zat al in de handwerkgroep en beweeggroep van 't Berlfo. Daar heeft zij het initiatief om te haken en breien als eerste opgezet. In het wijkcentrum De Hengelose Es was dat nog niet zo. Ina vertelt: ‘Hoe mooi zou het zijn als we dit ook daar kunnen doen?’ Inmiddels komt er elke donderdagochtend een groep mensen bij elkaar om samen te haken en breien.

Handwerken voor iedereen

Handwerken is volgens Ina een fijne hobby, omdat je het thuis ook kunt doen. Wie niet naar de groep wil komen, kan in het wijkcentrum wol ophalen. Daar krijgen ze een instructieboekje bij. Iedereen kan dan een lapje maken, in eigen formaat en kleuren. ‘Het is niet moeilijk, dus iedereen kan meedoen,’ legt Ina uit.

Samen gezellig en nuttig bezig

Het belangrijkste doel is het samenzijn. ‘Gezellig met elkaar kletsen,’ zegt Ina. Maar de groep doet niet voor niks haken en breien: alles gaat naar kinderen in Hengelo die het goed kunnen gebruiken. Denk aan warme dekens of sjaals. Ina zou het ook fantastisch vinden om in de toekomst bijvoorbeeld pakketjes te maken voor zwangere vrouwen.

Iedereen kan bijdragen

Kun je niet haken of breien? Dan kun je toch helpen. ‘We hebben altijd wel wat nodig,’ vertelt Ina. ‘Dus als je nog bolletjes hebt liggen die je niet gebruikt, lever ze vooral in bij het wijkcentrum Hengelose Es of Berflo Es.’

Een wens voor de toekomst

Ina hoopt dat er in de toekomst nog meer plekken in Hengelo komen waar mensen samen kunnen haken of breien. ‘Hoe mooi zou het zijn als je straks door de stad loopt en iemand draagt een sjaal waar jij aan hebt meegewerkt?’

Expositie in de bibliotheek

In de Week van de Ontmoeting is er op 26 september van 15.00 tot 17.00 uur een speciale expositie in de Bibliotheek Hengelo. Daar zijn quotes te lezen over wat ontmoeting betekent. Maar ook handwerken van inwoners. Kom je ook kijken? Er zijn hapjes en drankjes aanwezig. Iedereen is welkom!

Doe mee met haken en breien

Wil je ook graag handwerken? Dat kan! Kom vooral langs op:

• - Maandagochtend van 10.00 uur tot 12.00 uur bij 't Berflo, Apolloplein 1
• - Donderdagochtend van 10.00 uur tot 12.00 uur bij Wijkcentrum De Hengelose Es, Uitslagsweg 47

Schikken de tijden niet? Bel dan voor een afspraak naar Ina via 0651913776. Of stuur een mail naar wijsamenhengelo@wijkracht.nl.

Hoe zorg je ervoor dat mensen zich gehoord voelen, ook als ze zelf geen hulp zoeken? En hoe herken je op tijd dat iemand misschien worstelt met zijn mentale gezondheid? Dat zijn vragen waar Rufi, Sociaal Makelaar in Hengelo Noord zich dagelijks mee bezig houdt.

Rufi werkt bij Wijkracht Hengelo. Als Sociaal Makelaar probeert ze bewoners meer invloed te geven op hun buurt. Ze werkt aan meer onderling contact en een fijnere leefomgeving. Sinds kort is ze projectleider van een nieuw initiatief: ‘Vroeg signalering van onbegrepen gedrag’.

Eerder in beeld krijgen wat er speelt

Met het project wil Wijkracht Hengelo eerder in beeld krijgen wanneer iemand niet goed in zijn vel zit. Bijvoorbeeld door stress, psychische klachten of sociaal isolement. Niet iedereen vraagt zelf om hulp, terwijl de omgeving vaak wél iets merkt.

‘We willen ervoor zorgen dat mensen grip houden op hun eigen leven,’ zegt Rufi. ‘Daarom werken we vanuit preventie. Hoe eerder je erbij bent, hoe beter. Ik vind het belangrijk dat iedereen zelf de regie houdt.’

Kleine signalen, grote betekenis

Het project zoekt naar manieren om kleine signalen sneller op te merken. Soms voelt iemand dat er ‘iets’ aan de hand is bij een buurman, vriend of familielid. Maar waar kun je dan terecht met die zorg?

‘Dat zijn we nu aan het inrichten,’ legt Rufi uit. ‘We willen dat mensen makkelijk contact kunnen maken. Bijvoorbeeld door aan te bellen en te vragen hoe het gaat. En als iemand hulp nodig heeft, dan zoeken we samen naar de juiste ondersteuning.’

Daarbij werkt Rufi samen met andere organisaties, zoals Welbions, Tactus of Ixta Noa. ‘Zij zien vaak weer andere dingen dan wij. Door samen te werken ontstaat een completer beeld.’

Ervaringsdeskundigen helpen het verschil te maken

Een belangrijk onderdeel van het project is de inzet van ervaringsdeskundigen. Dat zijn mensen die zelf moeilijke periodes hebben meegemaakt en goed weten hoe het voelt om niet begrepen te worden.

‘We hebben als organisatie veel kennis in huis,’ zegt Rufi. ‘Maar soms is het lastig om echt contact te maken. Ervaringsdeskundigen kunnen zich beter inleven en het gesprek op een gelijk niveau voeren.’

Wanneer trek je aan de bel?

Een uitdaging in het project is om duidelijk te krijgen wanneer iets een signaal is. Wanneer meld je iets? Wanneer bel je aan of neem je contact op met Wijkracht Hengelo?

‘We zijn nog aan het onderzoeken wat er allemaal onder valt,’ zegt Rufi. ‘Maar in principe kan iedereen die zich zorgen maakt contact opnemen via de gewone weg van Wijkracht Hengelo. Uiteindelijk komt dat bij mij terecht.’

Meer ruimte, meer begrip

Als Rufi droomt over de toekomst, hoopt ze op meer ruimte voor verschil – en meer onderling begrip. ‘Ik hoop dat mensen ruimer gaan denken over wat ‘normaal’ is. Dat je gewoon naar je buurman kunt stappen en vragen hoe het gaat, zonder dat iemand zich beledigd voelt. Laten we elkaar wat meer ruimte geven.’

Ze glimlacht: ‘Ik hou van bijzondere mensen. Dat maakt de wereld mooier. Soms is het ons eigen ongemak dat maakt dat we iets vreemd vinden. Maar blijf in contact. Alleen dat al kan het verschil maken.’

Onzichtbaar werk zichtbaar maken

Wat Rufi en haar collega’s doen, is nu nog vaak onzichtbaar. Met dit project hopen ze dat te veranderen. Want wat je niet ziet, kun je ook niet versterken. ‘We doen dit werk al langer, maar willen nu echt een stap verder zetten,’ zegt Rufi. ‘Zodat mensen ons werk gaan zien en weten dat we er zijn.’

Meer weten of zorgen delen?

Neem contact op met www.wijkrachthengelo.nl of bel 088 – 945 57 22.

Soms lukt het even niet om mee te doen op school, op werk of in de samenleving. Dan is het fijn als er een plek is waar mensen helpen om weer vooruit te komen. Factor Twee is zo’n plek. Het is een re-integratiebureau in Hengelo die mensen helpt bij re-integratie. Dat betekent: weer leren meedoen, in het eigen tempo en op een manier die past.

Iedereen is welkom

Bij Factor Twee draait het om de persoon. Leeftijd maakt niet uit: hier lopen jongeren van 14 jaar rond, maar ook mensen van 60. Iedereen is gelijk en krijgt de kans om te leren en te groeien. Sommige mensen komen via school, andere via de gemeente. Er is plek voor 8 mensen tegelijk.

Samenwerken met Lemon: leren in de praktijk

Factor Twee werkt samen met stichting Lemon. Samen hebben ze leerplekken opgezet waar mensen werkervaring kunnen opdoen. Bijvoorbeeld:

• De Legoloods: oude legosteentjes worden schoongemaakt en opnieuw verpakt. Zo wordt Lego weer betaalbaar én duurzaam.
• De Sneakerfabriek: hier worden sneakers schoongemaakt, opgeknapt en gepersonaliseerd. Dit gebeurt samen met een coach die alles weet van sneakers.
• Studio Jellyfish: van oude materialen worden nieuwe producten gemaakt, zoals tassen of kleding met een eigen ontwerp.
• Het servicepunt: hier worden pakketjes verzonden via diensten als DHL, DPD en VintedGo.

Rustige plek, veel aandacht

Bij Factor Twee is het net alsof je op een gewone werkplek bent. Maar er is één groot verschil: er is geen werkdruk. Alles mag rustig aan. De taken duren expres wat langer, zodat er genoeg tijd is om te oefenen, te leren en na te denken. Zo leren mensen oap een fijne manier nieuwe dingen.

Zorg die past

Factor Twee werkt samen met onder andere scholen en de gemeente Hengelo. De begeleiding wordt aangepast aan wat iemand nodig heeft. Soms kan de zorg minder worden, soms juist iets meer. Het doel is altijd dat iemand weer zelfstandig verder kan. De coaches helpen, maar nemen het niet over. Iedereen leert door te proberen – en soms ook door fouten te maken.

Geen dagbesteding, maar echt werk

Bij Factor Twee noemen ze het geen dagbesteding. Dat woord past niet bij wat ze doen. Hier wordt écht gewerkt aan persoonlijke ontwikkeling. Mensen leren om te gaan met kleding wassen en strijken, pakketjes inpakken, producten maken, samenwerken en nog veel meer.

Vooruitkijken

De meeste mensen blijven ongeveer 2 jaar bij Factor Twee. Het doel is om jongeren weer zo snel mogelijk weer terug te laten re-integreren in de maatschappij. Alles draait op vooruitkijken. Factor Twee is een plek waar mensen in zichzelf gaan geloven.

Bridge is een van de bekendste kaartspellen ter wereld. Miljoenen mensen spelen het – jong en oud, mannen en vrouwen. Wat bridge zo bijzonder maakt, is dat je het overal kunt spelen. De spelregels zijn overal hetzelfde, dus ook op vakantie kun je zomaar met anderen een potje kaarten. En dat zorgt voor verbinding. Ook in Hengelo groeit de bridgewereld, dankzij mensen zoals Ben Zuidinga en bridgedocent Arthur Hollink van Startersclub De Nieuwe Lichting (DNL). Hun doel? Zorgen dat bridge blijft leven én vooral: mensen bij elkaar brengen. ‘Vrienden maken doe je met bridge,’ zegt Ben.

Nieuwe mensen leren kennen

Ben: ‘Het is echt gezellig. Je leert elke week nieuwe mensen kennen, met wie je in een fijne sfeer een kaartje legt.’ Startersclub DNL zorgt ervoor dat nieuwe spelers zich snel thuis voelen. Je hoort er meteen bij. En ja, zegt Ben met een glimlach: ‘Er zijn zelfs al vriendschappen én een liefdeskoppel ontstaan!’

Bridge verbindt

Bijna elke dag is er wel iets te doen in het Denksportcentrum in de wijk De Noork in Hengelo. Op sommige avonden zitten er wel 60 tot 70 mensen gezellig te bridgen. Arthur: ‘Het is mooi om te zien hoe mensen hier naartoe komen, juist als ze wat minder sociale contacten hebben.’ Ben vult aan: ‘We willen bridge gebruiken om mensen samen te brengen. Dit kan bijvoorbeeld helpen tegen eenzaamheid maar zorgt ook voor verbinding.’

Voor iedereen, op elke leeftijd

Bridge is niet alleen voor ouderen, benadrukt Arthur: ‘We hebben soms ook jongere deelnemers, al is de grootste groep nu 50+. Maar iedereen is welkom.’

Ben herinnert zich een mooie ontmoeting: ‘Een vrouw die haar man was verloren, kwam bij ons. Ze had weinig contact meer met anderen. Bij ons vond ze iets nieuws – lessen, gezelligheid, en vooral: mensen.’

Leren in je eigen tempo

Arthur geeft samen met 4 andere docenten les aan beginners. ‘Als je het leuk lijkt kun je bij ons de eerste 2 lessen gratis en vrijblijvend volgen. Daarna kun je kiezen voor een beginnerscursus. We sluiten af met een gezellige bridge drive.’ Wat is een bridge drive? Een bridge drive is een leuk toernooi waar iedereen samenkomt om in teams te kaarten. Je probeert zoveel mogelijk punten te halen, maar het gaat vooral om het plezier en de gezelligheid.

Meer dan alleen kaarten

De club organiseert het hele jaar door leuke extra's. Rond de feestdagen zijn er speciale drives, in januari is er een midwinterdrive, en er is zelfs een jaarlijkse bridge-kroegentocht door Hengelo!

Kom gewoon een keer kijken

Ben: ‘Voor veel mensen is de eerste stap het moeilijkst. Maar als ze eenmaal binnen zijn, willen ze vaak niet meer weg. Daarom hebben we kennismakingsavonden. Je mag alleen komen of samen met iemand. De koffie en thee staan klaar.’

• Dinsdag 19 augustus, 20.00 – 22.00 uur – Stefanshof, Grotestraat 207, Borne
• Donderdag 21 augustus, 20.00 – 22.00 uur – Denksportcentrum, Cesar Frankstraat 36, Hengelo

Doe mee!

Nieuwsgierig geworden? Kom gerust eens langs in het Denksportcentrum. Of kijk op: www.bridgestadhengelo.nl voor meer info over Startersclub DNL. Samen kaarten, samen lachen, samen nieuwe mensen leren kennen. Dat is bridge.

Sommige kinderen nét dat extra zetje nodig om mee te kunnen doen. Aan sport. Aan spel. Aan de samenleving. Kiran helpt daarbij. Als Sociaal Activeringsmakelaar – of SAM – bij Wijkracht Hengelo zoekt ze samen met kinderen en jongeren naar een plek waar ze kunnen bewegen, ontdekken en vooral: zichzelf kunnen zijn. In dit interview vertelt Kiran over haar werk, wat het betekent voor kinderen én wat ze nog hoopt te bereiken.

Wat is SAM eigenlijk?

‘Goeie vraag,’ zegt Kiran. ‘Sam staat voor Sociaal Activeringsmakelaar. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar in de praktijk betekent het dat ik kinderen en jongeren help om een passende vrijetijdsbesteding te vinden. Iets dat bij hen past, waar ze zich fijn voelen, plezier maken en nieuwe mensen leren kennen.’

Wat doe je precies op een werkdag?

‘Ik krijg vragen van bijvoorbeeld de gemeente Hengelo, Wijkracht of het onderwijs. Vaak gaat het om kinderen met een extra ondersteuningsbehoefte. Ik kom dan langs bij het gezin, bij de mensen thuis. Samen kijken we: waar loopt het kind tegenaan, waar liggen de interesses, wat is er nodig?’

Wat voor hulpvragen krijg je?

‘Een voorbeeld: ouders van een kind met ADHD willen dat hun kind gaat sporten. Niet alleen voor de beweging, maar ook om sociale contacten op te bouwen. Dat is zo belangrijk. Elk kind verdient een plek om te spelen, te sporten of gewoon mee te doen – ook als dat niet vanzelf gaat.’

Waar kunnen kinderen terecht?

‘Ik werk samen met allerlei organisaties. Denk aan de kinderboerderij bij het Weusthag, Tom’s Kickboxen, de scouting en Skills Jongerenwerk. En ik heb contact met veel sportverenigingen in Hengelo. Als een kind start, houd ik vinger aan de pols: past het? Voelt het goed? Zo niet, dan zoeken we samen iets anders.’

Wat doet dit werk met jou?

Kiran glimlacht. ‘Soms ontmoet ik een kind dat heel onzeker is en moeite heeft om de aansluiting te vinden. En een paar maanden later zie ik een blij, zelfverzekerd kind terug. Dan weet je waarvoor je het doet. Je wilt als kind gewoon ergens bij horen – dat is zó belangrijk.’

Wat zijn je dromen voor de toekomst?

‘Ik hoop dat er meer SAM-groepen komen. Kleinschalige sport- of spelgroepen waar extra rekening wordt gehouden met kinderen die wat meer begeleiding nodig hebben. We hebben al mooie voorbeelden, zoals bij het Weusthag en Tom’s Kickboxen. Maar het zou geweldig zijn als er meer van dit soort veilige plekken ontstaan.’

Wat maakt jouw werk bijzonder?

‘De verbinding. Tussen kind, ouder en hulpverlener. En het preventieve effect. Soms denkt een kind: ‘Er is iets mis met mij.’ Maar via een sport als kickboksen ontdekken ze juist hun kracht. Ze zijn in beweging, bouwen zelfvertrouwen op en hebben lol. Dat is zó waardevol.’

Aanmelden?

‘Ouders kunnen zich aanmelden via de website van Wijkracht Hengelo. Maar dat kan ook via een school, huisarts of een andere hulpverlener. Meestal is er al begeleiding betrokken – maar ik ben er specifiek voor het kind.’

Meer weten?

Bezoek www.wijkrachthengelo.nl, mail naar sam@wijkrachthengelo.nl of bel 088 – 945 57 22. Aanmelden kan ook via een hulpverlener – met toestemming van ouders/verzorgers.

Wat gebeurt er als jouw vaste hulp opeens via een andere organisatie moet worden geregeld? En hoe voelt dat als je juist houdt van duidelijkheid en structuur? Voor Joost, een inwoner van Hengelo met autisme, zorgde de verandering van gemeentelijke zorg naar Wijkracht Hengelo voor veel spanning. Gelukkig bleef zijn begeleiding via De Overstap doorgaan. Samen met zijn begeleider Valerie en vestigingsmanager Maaike Oostrik deelt hij zijn verhaal.

Wat doet De Overstap?

De Overstap in Hengelo biedt ambulante begeleiding, coaching en re-integratie. De ambulante ondersteuning is voor mensen die thuis begeleiding nodig hebben om zelfstandig te kunnen blijven wonen en actief te blijven meedoen in de samenleving.

Onrust bij verandering van zorg: hoe gaat dat in de praktijk?

Sinds 1 januari 2025 loopt het aanvragen van zorg en ondersteuning niet meer via de gemeente, maar via Wijkracht Hengelo. Joost was een van de eersten met een nieuwe indicatie. ‘Dat was best spannend,’ vertelt hij. ‘De communicatie was niet altijd helder en dat leverde stress op. Zeker voor mij, want ik heb behoefte aan duidelijkheid.’

Joost heeft een autismespectrumstoornis (ASS). Dat betekent dat zijn hersenen informatie op een andere manier verwerken. Veel mensen met ASS hebben baat bij structuur en voorspelbaarheid. ‘Daarom was de overgang naar Wijkracht Hengelo voor mij ook zo lastig. Het was ineens anders en ik wist niet precies wat dat voor mij betekende.’

Gelukkig bleef de zorg gewoon doorgaan

Ondanks de spanning bleek de overgang achteraf soepel te verlopen. ‘Achteraf gezien was mijn onrust nergens voor nodig,’ zegt Joost met een glimlach. ‘Alles liep door, er veranderde niets aan mijn begeleiding, Valerie bleef gewoon komen.’

Maaike vult aan: ‘De samenwerking met Wijkracht Hengelo verloopt steeds beter. Vraagverheldering doen we nu vaak samen. De drempel om bij ons terecht te komen is lager geworden. We willen nog wel meer zichtbaar zijn in de wijkcentra, maar de lijnen zijn nu al korter. We kunnen sneller schakelen met andere zorgorganisaties als dat nodig is.’

De rol van Valerie

Valerie is al langere tijd de vaste begeleider van Joost. ‘Ik help hem bij praktische dingen, zoals het openen van post of het regelen van het huishouden. Maar ook bij het structureren van de week,’ legt ze uit. ‘En soms is het gewoon een luisterend oor.’

Joost knikt. ‘Ja, en ik zie er ook niet tegenop als ze komt. Dat is belangrijk voor mij. Soms wil ik even sparren of ergens over praten, en dan is zij er. Zonder druk.’

Wat als die begeleiding wegvalt?

Joost denkt even na. ‘Dat weet ik niet precies. Maar ik weet wel dat ik dan sneller zenuwachtig word. Dan klap ik dicht. Ik hou van vastigheid, en Valerie hoort daar inmiddels bij. Ze begrijpt me en ik hoef het haar niet meer uit te leggen. Dat geeft vertrouwen.’

Toegankelijke zorg, korte lijnen

Vestigingsmanager Maaike Oostrik kijkt positief naar de verandering in het zorglandschap. ‘We werken nu veel nauwer samen met Wijkracht Hengelo,’ vertelt ze. ‘Vraagverheldering doen we nu samen. De lijnen zijn korter, en dat maakt het makkelijker voor mensen om snel bij ons terecht te kunnen.’

Volgens Maaike is er nog winst te behalen. ‘We zouden bijvoorbeeld graag meer zichtbaar willen zijn in de wijkcentra van Wijkracht Hengelo. Zo kunnen we mensen nog sneller helpen. Het is nu al bijna drempelloos. Een gesprek kan altijd, en we kunnen snel schakelen met andere instanties. Stel dat iemand naast onze begeleiding ook nog iets anders nodig heeft, dan regelen we dat samen. Vroeger was dat ingewikkelder.’

Samen vooruit

Joost kijkt nu met rust terug op de overgang. ‘Het was even spannend, maar ik ben blij dat het goed is gegaan. En ik ben vooral blij dat Valerie er nog is. Zo kan ik gewoon mijn leven blijven leven.’

Want uiteindelijk wil iedereen graag zichzelf kunnen zijn – met een beetje ondersteuning op de momenten dat het nodig is.

In juni bestaat De Koffieclub, die elke woensdagochtend van 10.00 tot 12.00 uur wordt gehouden, 2 jaar. Dit is mogelijk gemaakt door de toewijding van betrokken vrijwilligers. Wat begon met Lory en Anneke en Herman is uitgegroeid tot een groot succes, met nu 8 vrijwilligers: ook Tineke, Brigitte, Henriette, Ans en Kareema werken hard mee. Lory kijkt met dankbaarheid terug op de groei van De Koffieclub: ‘We hebben inmiddels elke week heel wat gasten; het blijkt dat we in een behoefte voorzien.’

Hoe kwam je op het idee om De Koffieclub op te richten?

Lory herinnert zich nog goed hoe het idee ontstond. ‘Ik ben jarenlang leraar geweest en vond dat altijd ontzettend leuk om te doen. Maar toch begon ik me af te vragen: waar word ik nog meer blij van?’ vertelt ze. ‘Ik merkte dat er veel mensen zijn die behoefte hebben aan een praatje. Hoe kon ik een plek creëren waar mensen zich welkom voelen en graag naartoe komen? Met Anneke en Herman heb ik toen dit idee besproken en zo is het balletje gaan rollen. Nu, bijna 2 jaar later, is de Koffieclub een vaste ontmoetingsplek geworden voor jong en oud. De jongste bezoeker is 41, de oudste 95. En iedereen heeft weer een ander levensverhaal. Dat maakt de gesprekken zo bijzonder.’

Kun je een voorbeeld geven van een bijzonder moment dat je hier hebt meegemaakt?

Een van de mooie momenten die Lory heeft meegemaakt, vond plaats tijdens de feestdagen. ‘Zelfs met Kerst wilden mensen graag samenkomen. Daarom besloten we om op Tweede Kerstdag gewoon open te gaan. Er waren zo’n 50 mensen en het was super gezellig. En natuurlijk hadden we die dag gezorgd voor een heerlijke traktatie.’

Hoe helpt De Koffieclub mensen?

De Koffieclub draait om meer dan alleen koffie met iets lekkers erbij. ‘Mensen vinden het fijn even een praatje met andere mensen te maken. Ze zeggen vaak dat het de week doorbreekt. Even een momentje om fijn te praten en gezellig samen te zijn,’ vertelt Lory. ‘En het mooie is: je hoeft niet de hele ochtend te blijven. Je kunt gewoon binnenlopen wanneer je uitkomt en weer vertrekken wanneer je wil. De koffie staat altijd klaar.’

De Koffieclub biedt niet alleen gezelschap, maar soms ook onverwachte hulp. ‘Laatst kwam er iemand bij ons die in de bibliotheek taalles gaf aan nieuwkomers. Nu helpt zij hier ook mensen met taal. We zijn er niet alleen voor onszelf, maar ook voor elkaar.’

Is er voor sommigen een drempel om binnen te stappen?

Voor sommigen is de eerste stap naar binnen spannend. ‘Ja, dat merken we wel,’ geeft Lory toe. ‘Daarom proberen we De Koffieclub zo toegankelijk mogelijk te maken. We heten iedereen die binnenkomt altijd welkom, zodat ze zich direct gezien voelen. En als iemand niet goed weet waar te gaan zitten, loopt een van onze vrijwilligers even mee. We kennen ook allemaal de namen van onze bezoekers, dat maakt het persoonlijk. Er komen nu zo’n 60 mensen af en aan, en we houden in de gaten wie we een tijdje niet hebben gezien. Als iemand langere tijd afwezig is, bellen we even om te vragen hoe het gaat. Gewoon, om te laten weten dat we aan hen denken.’

Wat is het mooiste compliment dat je hebt gekregen over de koffieclub?

Bij het stellen van deze vraag verschijnt er bij Lory een glimlach op haar gezicht. ‘Iemand zei laatst tegen me: ‘Het voelt als familie’. Dat vond ik zo mooi. Want dat is precies wat we hier willen: een plek creëren waar iedereen zich thuis voelt.’

De Koffieclub bewijst dat een klein gebaar een groot verschil kan maken. Zin in een kop koffie en een praatje? Elke woensdag ben je welkom in het parochiehuis van St. Lambertusbasiliek (achteringang Weemenstraat) tussen 10.00 en 12.00 uur.

Met zwetende handen wordt de hulplijn gebeld. Niet zonder schaamte, maar met moed om eindelijk openheid van zaken te geven. ‘Het gaat niet meer. Mijn huis is een puinhoop en ik weet niet waar ik moet beginnen.’

Niet elke hulpvraag komt op het juiste moment bij de juiste instantie terecht, maar deze keer wel. Dat ene telefoontje zet veel in beweging. Medio januari kwam deze melding binnen bij het team Vraagverheldering van Wijkracht Hengelo, de organisatie die sinds 1 januari de basisondersteuning in Hengelo verzorgt. Dit is een verhaal van Annemarie, medewerker bij Carrintreggeland Hengelo, over een cliënt die de moed vond om hulp te vragen.

Een uitzichtloze situatie

De inwoner in kwestie kampt met een kwetsbare gezondheid, en ook thuis is de situatie schrijnend. In korte tijd is zijn leven onoverzichtelijk en hij ziet geen uitweg meer. Samen met Annemarie, een medewerker van Wijkracht Hengelo, en een medewerker van de gemeente Hengelo wordt een eerste stap gezet. Na enige aarzeling stemt de man in met een huisbezoek.

Wat de medewerkers aantroffen, was schokkend. De woning is nauwelijks begaanbaar, overal stapels afval tot aan het plafond: lege bier- en colablikken, beschimmelde etensresten. Het is koud. In de chaos begroet hij ons met zichtbare schaamte, maar ook met vriendelijkheid. Dit is zijn ‘huiskamer’,  waar hij al maanden overleeft op cola, vla, sigaretten en af en toe een koekje.

Tijdens het gesprek wordt duidelijk hoe snel het bergafwaarts is gegaan: diabetes, slecht zicht, een stukgelopen relatie, financiële problemen. Het leidde tot een neerwaartse spiraal van alcohol- en nicotinegebruik, verwaarlozing van het huis en sociale isolatie. Afspraken bij de arts werden afgezegd, buren werden op afstand gehouden. Eenzaamheid en schaamte namen de overhand.

Een nieuw begin

Toch is er hoop. Dit telefoontje was zijn eerste stap naar verandering, en Annemarie, samen met haar collega, mogen hem daarbij helpen. ‘Hij beseft dat hij het juiste heeft gedaan. En dat beseffen wij ook,’ zegt Annemarie. In de weken die volgen, wordt er veel geregeld. In overleg met de inwoner neemt de GGD poolshoogte en wordt de woningcorporatie ingeschakeld om de woning te ontruimen en schoon te maken – een van zijn grootste wensen.

Door snelle samenwerking met de huisarts en wijkverpleging worden medische afspraken weer opgepakt en krijgt hij de zorg die hij nodig heeft. Huishoudelijke hulp en thuisbegeleiding worden ingezet om zijn situatie stabiel te houden. Ook een betrokken mantelzorger springt bij waar nodig. Na een paar weken neemt Annemarie opnieuw contact op. ‘Hij vroeg of ik nog eens langs wilde komen.’ Bij de voordeur werd Annemarie hartelijk ontvangen. Binnen trof ze een compleet andere man: verzorgd, opgewekt en in een opgeruimd huis. Vier schone, bruikbare stoelen staan klaar – binnenkort komt er zelfs een nieuwe bank. ‘Maar het grootste verschil zit in hemzelf,’ zegt Annemarie. ‘Hij voelt zich weer mens.’

Hij wordt weer aangesproken op straat, zijn zicht is verbeterd, en hij ontvangt weer mensen thuis. In korte tijd heeft hij zijn leven een positieve wending gegeven en kijkt hij met vertrouwen naar de toekomst.

‘Soms is één telefoontje genoeg om een nieuw begin mogelijk te maken,’ aldus Annemarie.

Vanaf begin dit jaar kunnen alle inwoners met vragen over hulp en ondersteuning terecht bij Wijkracht Hengelo. Of het nu gaat om zorg, welzijn of andere vormen van ondersteuning, Wijkracht Hengelo helpt je graag verder. Contact opnemen kan op 3 manieren: via het contactformulier op de website van Wijkracht Hengelo, door binnen te lopen bij een van de Wijkhuyzen of door te bellen. Maar wat gebeurt er daarna? Renske Hoekstra, lid van het team Vraagverhelding en gespecialiseerd thuisbegeleider bij Carintreggeland, vertelt hoe Wijkracht Hengelo je verder helpt.

Zo werkt Wijkracht Hengelo

Renske vertelt: ‘Alle vragen komen terecht bij een van onze entreemedewerkers. In een kort gesprek kijken zij wat er speelt en waar de inwoner ondersteuning bij nodig heeft. Soms kan een vraag direct worden opgelost. In andere gevallen kijkt de entreemedewerker samen met de inwoner naar passende activiteiten, groepslessen of cursussen die kunnen helpen. Denk aan een doorverwijzing naar het Taalpunt voor wie de Nederlandse taal wil leren, of een eetgelegenheid voor iemand die zich eenzaam voelt.’

‘In de verschillende wijken worden echt mooie dingen georganiseerd: creatieve workshops, gezamenlijke wandelingen, samen koken en eten met buurtbewoners. Onze entreemedewerkers weten precies wat er te doen is en helpen inwoners graag verder.’

Wat als er meer ondersteuning nodig is?

‘Soms heeft een inwoner meer of andere ondersteuning nodig. De entreemedewerker kijkt dan welke organisatie binnen Wijkracht Hengelo het meest passend is bij de vraag. Daarna volgt een uitgebreid gesprek. Dit noemen we ook wel vraagverheldering.’

‘Soms komt de ondersteuningsvraag bij mij. Dan neem ik contact op met de inwoner of de mantelzorger om een gesprek te plannen. Dit kan op verschillende manieren: thuis bij de inwoner, in een Wijkhuys, telefonisch of via beeldzorg. Samen kiezen we wat het beste past. Soms is een digitaal gesprek handig, bijvoorbeeld als de mantelzorger ver weg woont en de ouder dementie heeft. Maar meestal spreken we in het echt af. Dan is het gesprek persoonlijker en zie ik soms dingen die anders niet opvallen. Veel mensen voelen zich thuis ook meer op hun gemak.’

‘Na het gesprek koppel ik de inwoner aan de juiste medewerker binnen Wijkracht Hengelo. Soms werken meerdere zorgorganisaties samen. We willen inwoners zoveel mogelijk helpen om zelf de regie te houden over hun leven en sterker te worden.’

Kun je een voorbeeld geven van hoe mensen verder geholpen worden?

‘Bij Wijkracht Hengelo bieden we bijvoorbeeld dagbesteding. Dit is er voor verschillende groepen, zoals ouderen met dementie of mensen met een verstandelijke beperking. Mijn collega’s en ik zoeken altijd naar een goede match. We beginnen met de vraag: wat wil iemand bereiken met de dagbesteding? Waar heeft hij of zij behoefte aan?’

‘Daarna kijken we naar de mogelijkheden. We hebben een breed aanbod, dus er is bijna altijd wel een plek die goed past. Maar we begrijpen ook dat het soms spannend is om te wisselen van organisatie. Daarom begeleiden we mensen hier goed bij. Met persoonlijke aandacht maken we de overstap zo makkelijk mogelijk.’

Wat is er veranderd sinds Wijkracht Hengelo er is?

‘Ook voor 2025 was er goede ondersteuning. Het grootste verschil is dat we als hulpverleners nu veel makkelijker met elkaar samenwerken en overleggen, terwijl we natuurlijk de privacyregels respecteren. Vroeger had je een doorverwijzing of indicatie nodig om extra hulp te krijgen, bijvoorbeeld bij verslaving. Nu kunnen we direct naar een collega stappen en vragen om mee te denken. Dat werkt niet alleen fijner voor ons, maar vooral sneller en beter voor de inwoner.’

‘Wat ik mooi vind, is dat we nu werken vanuit ‘positieve gezondheid’. We kijken niet alleen naar de problemen, maar ook naar de kracht van mensen. We helpen hen om zelf keuzes te maken: wat vinden ze belangrijk en wat willen ze als eerste aanpakken? Wij geven niet zomaar een oplossing, maar helpen mensen om die zelf te vinden.’

Kun je uitleggen wat ‘positieve gezondheid’ betekent?

‘Als iemand om wat voor reden zelf niet verder komt of het overzicht niet (meer) heeft, dan ligt de focus in de zorg vaak nog op klachten en hoe we die kunnen oplossen. Wij kiezen een andere aanpak. We kijken niet alleen naar ziekte of beperking, maar naar het hele leven van iemand. Wat maakt iemand sterk? Wat geeft hun leven betekenis?’

‘Door op deze manier te werken, helpen we mensen beter omgaan met uitdagingen op fysiek, emotioneel en sociaal gebied. Zo krijgen ze meer grip op hun leven en kunnen ze zelf keuzes maken. Dat willen we niet opdringen, maar samen met hen ontdekken wat voor hen werkt.’

Wat is jouw wens voor de toekomst?

‘Ik gun iedereen een zo waardevol mogelijk leven en dat mensen hun eigen kracht gaan inzien. Ik heb we vertrouwen in dat Wijkracht Hengelo daarbij kan helpen. Bij Wijkracht Hengelo werken we preventief, wat betekent dat we mensen willen helpen voordat ze echt grote problemen hebben. Ik hoop dat mensen ons op tijd weten te vinden en dat ze het makkelijk vinden om hulp te vragen. We werken hard om Wijkracht Hengelo een fijne en positieve plek te maken, voor zowel de mensen die hulp nodig hebben als voor de professionals en vrijwilligers die hier werken. Want ik geloof dat werkplezier belangrijk is en dat dit ook de mensen helpt die we verder willen ondersteunen.’

Puck van Zanten begon als werkbegeleider, waarbij ze mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt begeleide naar (vrijwilligers)werk. Later was ze als ambulant begeleider actief en werkte ze veel met jongeren en gezinnen. Ongeveer 2 jaar geleden maakte ze de overstap naar Wijkracht, waarbij ze zich nu als Sociaal Makelaar inzet voor Wijkracht Hengelo.

Wat doet een Sociaal Makelaar?

'Een Sociaal Makelaar brengt mensen, organisaties en initiatieven samen om de sociale samenhang en leefbaarheid in de wijk te versterken. Door netwerken te creëren en samenwerking te stimuleren, wil ik ervoor zorgen dat bewoners zich gehoord en betrokken voelen. Ik probeer mensen te activeren. Mijn belangrijkste opdracht is zorgen dat iedereen mee kan doen. Zo ontstaan duurzame relaties en een sterkere, veerkrachtige gemeenschap’.

‘Eigenlijk kun je mijn werk het beste omschrijven als het bundelen en stroomlijnen van energie. In heel veel wijken en buurten hebben inwoners en organisaties mooie ideeën en initiatieven. Ik kan bijspringen en helpen als dat nodig is, om iets te laten groeien. Maar uiteindelijk wil ik mezelf overbodig maken. Het gaat erom dat de buurtbewoners en mensen het zoveel mogelijk zelf doen, naar hun eigen ideeën en inzichten’.

Kun je daar wat voorbeelden van noemen?

‘Bij de tijdelijke container woningen aan de Sportlaan Driene kwamen veel verschillende doelgroepen te wonen, jongeren, internationale studenten, statushouders, en noem maar op. Ik ben gevraagd om de jongeren te ondersteunen en samenhang aan te brengen. Zodat het een community zou worden, die ook elkaar verder kan helpen. We hebben activiteiten aangeboden en ik heb veel individuele gesprekken gevoerd. Ik heb een breed netwerk, waardoor ik ze snel en laagdrempelig kon helpen om de juiste route te vinden. Daardoor is er meer samenhang en verbinding ontstaan. Dat is mooi om te zien.’

‘Een ander mooi voorbeeld is de Windhoek. Een groep bewoners was op zoek naar een plek waar ze elkaar konden ontmoeten. De leegstaande ruimte aan de Oude Molenweg leek ze wel geschikt, maar ze hadden geen idee waar te beginnen. Via de gemeente kwamen ze bij mij terecht. Er was veel energie en enthousiasme. Ik heb vooral verbindingen gelegd en meegedacht in de organisatie. Dit initiatief is nu gegroeid tot een hele actieve groep. Ze organiseren vier keer per week activiteiten, zoals een kaart- en spelmiddag, een koffieochtend en een creatieve middag. Er komen steeds meer buurtbewoners op af.’

‘Wat ik ook mooi vind is dat er nu twee bewoners van de vluchtelingenopvang van het COA helpen bij de spelletjesmiddag. Dat is echt een win-winsituatie. Extra vrijwilligers bij de spelletjesmiddag én voor de bewoners van het COA een mooie, zinvolle dagbesteding waarbij ze kennis maken met mensen uit de buurt en de Nederlandse samenleving.’

Wat is volgens jou de grootste verandering met de komst van Wijkracht Hengelo?

‘Mensen en gezinnen hebben vaak meerdere vragen. Ik heb zo vaak gezien dat mensen bij allemaal verschillende plekken moesten aankloppen voor hulp en dan verschillende indicaties kregen bij verschillende instanties. Vanaf 2025 is er eindelijk één duidelijke route voor iedere vraag van inwoners. Door binnen te wandelen bij een wijkentree of dat ene telefoontje te plegen naar Wijkracht Hengelo openen er veel deuren tegelijk. Vanaf nu is alle kennis ondergebracht bij één organisatie en werkt iedereen met elkaar samen. Zodat de inwoner een op hem of haar persoonlijk afgesteld antwoord krijgt op de vragen. Je deelt één keer je verhaal en vraag en wij kijken samen wie hier het beste bij kan aansluiten.’

Wat merken inwoners hiervan, volgens jou?

‘Waar het om draait is dat we de krachten bundelen van inwoners en professionals. Zodat er voor iedereen, in iedere buurt of wijk een plek is, waar men gemakkelijk naar binnen kan lopen en een vraag kan stellen. Waarbij we de vraag niet overnemen, maar waarbij we de inwoners de juiste ‘tools’ in handen geven, om het zoveel mogelijk zelf te kunnen oplossen. Zo helpen we iedereen weer op weg. Soms met professionele hulp, soms door mensen met elkaar in verbinding te brengen. Voor de verduidelijking gebruik ik ook graag een praktijkvoorbeeld.'

'Stel je voor: je zit niet lekker in je vel. Na lang twijfelen bel je eindelijk je huisarts en maak je een afspraak. Niet lekker in je vel zitten betekent voor jou meerdere dingen: je hebt weinig sociale contacten, je beweegt niet veel en je merkt dat je oude gokgewoontes weer de kop op dreigen te steken – iets wat je absoluut niet wilt. Daarnaast heb je in dit soort periodes last van negatieve gedachten over ervaringen uit het verleden.'

'Voor 2025 zou dit betekenen dat je bijvoorbeeld voor ventilerende gesprekken naar Surplus zou gaan, je je aanmeldt bij de wandelgroep van Wijkracht om in beweging te komen, je gokproblemen bespreekt met Tactus, en voor je negatieve gedachten ondersteuning krijgt bij Mediant. Vier keer je verhaal opnieuw vertellen en vaak vier keer wachten op de juiste hulp door druk op de wachtlijsten.'

'Vanaf 2025 werken we allemaal samen onder één dak, samen met vele anderen. Dit maakt de situatie compleet anders. Het aanbod van Wijkracht Hengelo is enorm breed door deze nieuwe vorm van samenwerken’.

Sinds februari is Kristel Oude Booijink werkzaam als transformatiecoach bij Wijkracht Hengelo. Haar doel? Zorgen dat inwoners sneller en laagdrempeliger de juiste ondersteuning krijgen.

Met haar ruime ervaring in de zorg weet Kristel als geen ander hoe belangrijk het is om niet vanuit de regels, maar vanuit de mogelijkheden te denken. 'Verandering kost tijd, maar door echt samen te werken, kunnen we grote stappen zetten,' zegt ze. In dit interview vertelt ze over haar achtergrond, haar visie op wijkgericht werken en de uitdagingen én kansen voor de toekomst.

Wat doet een Transformatiecoach?

Als Transformatiecoach richt Kristel zich op het versterken van de sociale basis en het verbeteren van de samenwerking tussen wijkteams en samenwerkingspartners. Kristel: ‘Wat me vooral aanspreekt is dat we werken vanuit de vraag en behoefte van de inwoner. Mijn motto is al jaren: ‘Mag niet, bestaat niet.’ Regels zijn nodig, maar moeten ondersteunend zijn in plaats van beperkend. Ik geloof dat Hengelo een prachtig voorbeeld is van hoe je binnen de kaders toch veel kunt bereiken. 

Wat is jouw professionele achtergrond?

'Ik begon als begeleider bij mensen met een verstandelijke beperking. Later als ambulant begeleider bij RIBW Overijssel waarna ik doorgroeide tot vakinhoudelijk teamondersteuner. Uiteindelijk heb ik social work gestudeerd en onlangs mijn bachelor afgerond.'

'Ik begeleidde mensen met psychische kwetsbaarheden op allerlei vakken: van ondersteuning bij het huishouden tot hulp bij werk en wonen. Bij mijn vorige werkgever was er veel aandacht voor het doorbreken van stigma's. Want iedereen kan op een bepaald moment psychisch kwetsbaar zijn. Dan is het belangrijk om daarover in gesprek te gaan en verbinding te creëren. Die ervaring neem ik mee naar Wijkracht Hengelo.'

Wat maakt de aanpak van Wijkracht Hengelo uniek?

‘We hebben ontzettend veel expertise in huis: van verslavingszorg tot ouderenzorg. Dat maakt het mogelijk om inwoners en gezinnen op een gezamenlijke manier te ondersteunen. Eerder kregen ouders en kinderen vaak hulp vanuit aparte organisaties, nu kunnen we vanuit één team samen naar het hele gezin kijken.'

'Ik sprak laatst een moeder die aangaf dat ze graag een cirkel van hulpverlening om haar gezin heen zou willen. Dat is precies wat we nu makkelijker kunnen realiseren. Ook als iemand bijvoorbeeld al bij een zorginstelling hulp ontvangt, maar extra ondersteuning nodig heeft, kunnen we die expertise direct inschakelen.'

Waar hoop je over 4 jaar te staan?

‘Ik hoop dat de sociale basis in Hengelo dan flink is versterkt. Dat we meer preventief werken en dat specialistische zorg minder vaak nodig is. We hebben echt een aanlooptijd nodig, maar als we vanuit de wijken blijven werken en inwoners betrekken, kunnen we die verandering realiseren’.

Wat zijn de grootste uitdagingen?

'De specialistische zorg zit op dit moment overvol, waardoor mensen lang moeten wachten en problemen verergeren. Door preventief te werken, kunnen we mensen eerder ondersteunen ervoor zorgen dat intensieve zorg alleen wordt ingezet waar het echt nodig is.'

'Een mooi voorbeeld is een overzicht van positieve gezondheid. Samen bekijken we hoe iemand zijn leven ervaat en wat echt belangrijk is. Omdat mensen dit zelf aangeven en het zichtbaar wordt, zijn ze vaak gemotiveerder om ermee aan de slag te gaan. Daarom gebruiken we deze aanpak bij Wijkracht Hengelo.'

Hoe zie je de toekomst van Wijkracht Hengelo?

‘Door wijkgericht te werken, kunnen we beter inspelen op de specifieke behoeften van inwoners. Elke wijk is anders: in een wijk met veel ouderen heb je andere voorzieningen nodig dan in een wijk met veel jongeren’.

‘Het belangrijkste is dat mensen zich meer bewust worden van het belang van verandering. Als we meer naar elkaar omkijken en de verbinding aangaan, maken we samen het verschil. In Twente hebben we die kracht, maar we moeten er wel in investeren’.

Meer weten?

Wil je meer weten over Wijkracht Hengleo en wat het voor jou kan betekenen? Ga naar www.wijkrachthengelo.nl voor meer informatie.

Het team Jeugd en Gezin van de gemeente Hengelo is volop in ontwikkeling. Sinds begin 2025 kunnen gezinnen met hun zorgen terecht bij Wijkracht Hengelo. Als het nodig is schakelen zij een regisseur van het team Jeugd en Gezin in voor maatwerkondersteuning . Dat vraagt een andere samenwerking en afstemming. Ook leven we in een tijd waarin de druk op de jeugdhulp landelijk toeneemt. Hoe gaat Hengelo daarmee om? We spraken Willemijn Speekenbrink, teammanager Jeugd en Gezin van Gemeente Hengelo en regisseur Inge Hulleman, over hun aanpak, uitdagingen en wensen.

“We doen wat nodig is – en soms is goed ook goed genoeg”

Wie is team Jeugd en Gezin? “We zijn met zo’n 30 regisseurs, mannen en vrouwen, allemaal SKJ-geregistreerd,” vertelt Willemijn. “We hebben ervaring in de hele breedte van de jeugdzorg: van GGZ tot LVB, van het voorliggend veld tot het gedwongen kader. We hebben veel expertise in huis en kunnen daardoor echt álle vraagstukken oppakken.”

Wat is jullie aanpak?

Willemijn: “Er zitten zo’n 2000 Hengelose kinderen in de jeugdhulp. Sinds januari 2025 zijn we wachtlijstvrij. Dat geeft ruimte om écht te kijken: wat is de daadwerkelijke situatie achter de gestelde vraag? Geen symptoombestrijding, maar zorgvuldig en kritisch onderzoeken wat nodig is.”

“Bij ons gaat het om complexe opvoed- en opgroeiproblematiek,” vult Inge aan. “We werken met het hele gezin. Samen kijken we naar sterke punten én ontwikkelpunten. Daarbij kijken we naar álle leefgebieden: psychisch en sociaal functioneren, opvoeding, werk, inkomen, huisvesting. We betrekken het netwerk als dat kan en raadplegen betrokken professionals. En als het nodig is, zetten we hulp in. Samen met het gezin voeren wij dan de regie. Zodat het voor iedereen duidelijk is wie wat oppakt”. Willemijn vult aan: “Door deze werkwijze liggen de krachten en verantwoordelijkheden daar waar het past. Iedereen doet waar hij of zij een rol kan vervullen. Wij zijn aanspreekpunt voor het gezin en alle betrokkenen, zodat het overzichtelijk blijft”.

Mooi om te beginnen bij de sterke punten en kracht. Is dat altijd makkelijk?

“Nee,” zegt ze eerlijk. “Soms zien mensen alleen nog maar wat er misgaat. Dan helpen wij ze om weer te kijken naar wat en wanneer het wél goed ging. Van zorg naar kracht. En soms begint dat met erkennen dat het gewoon écht even niet leuk en gemakkelijk is. Vanuit daar bouwen we dan verder. En dat kost tijd. Het helpt ook dat mensen weten dat ze niet de enige zijn. Kinderen opvoeden is het moeilijkste wat er is.”

Wat valt jullie op in deze tijd?

“De wereld is complexer geworden,” zegt Willemijn. “Social media, prestatiedruk… je moet overal goed in zijn. De lat ligt hoog. Op school, als vader, als moeder, als vriendin. Maar iedereen is anders en we kunnen niet overal even goed in zijn. Maar ‘falen’ lijkt hierin geen optie. En de norm lijkt: alles moet opgelost kunnen worden. Instant en door een professional. Maar soms is het gewoon zoals het is. En zolang het goed genoeg is, is dat oké.”

Waar worden jullie blij van?

Inge vertelt over een casus waar ze bij betrokken was: “Een jonge moeder, zat in een vicieuze cirkel van huiselijk geweld. Met de juiste hulp is ze eruit gekomen. Dat ging stap voor stap. Waarbij we elke keer nieuwe doelen stelden en naar interventies zochten. Maar elke keer vanuit de gedachte en het vertrouwen dat ze uiteindelijk op eigen kracht verder kon. Dat is gelukt, ze woont nu zelfstandig met haar kindje. Dat is prachtig om te zien.” 

Hoe is de samenwerking met partners?

“We werken met heel veel partijen: van onderwijs tot Veilig Thuis Twente. Team Jeugd en Gezin en  Wijkracht Hengelo weten elkaar steeds beter te vinden. We gaan regelmatig samen op huisbezoek en pakken de vraagverheldering waar nodig samen op. Dat helpt enorm om elkaar goed te leren kennen. De komende periode gaan we de samenwerking in de wijkteams verstevigen. De vraag ‘hoe kunnen we het beste doen voor onze inwoners’ staat altijd centraal. Daar vinden we elkaar en daar zit goede energie. Samen vertragen, samen verhelderen. Dat werkt.”

Wat merken jullie van de gemeentelijke prioriteit op jeugd?

“Dat voelen we sterk,” zegt Willemijn. “Er ligt een politieke opdracht; passende hulp bieden, maar ook normaliseren. We moeten het écht anders organiseren, want de kosten rijzen de pan uit. Als we de hulp ook in de toekomst beschikbaar willen houden moeten we doen wat nodig is – en niet meer. Dat vraagt een kritische blik én samenwerking.”

Wat wil je meegeven aan partners?

“Normaliseren waar het kan. Samen kijken; wat is goed genoeg? Dit is een opgave waar we allemaal een rol in moeten pakken. Opgroeien gaat met vallen en opstaan. Het hoeft niet altijd perfect. Soms is goed ook goed genoeg.”